Mentionsy

42. Trzecia część wykładu o historii Wielkiej Brytanii (upadek).

Krótkie uzupełnienie rozważań nt. 11 Listopada a następnie rozbudowana pointa dotycząca historii Wielkiej Brytanii. W 1. połowie XIX wieku była to największa potęga ekonomiczna świata. Brytyjczycy zbudowali potężne imperium kolonialne, które było oparta na dominacji metropolii nad koloniami, protektoratami i terytoriami zależnymi. Takie imperium trzeba odróżnić od integracji państwowej. Integracja to nie jest przewaga jednych nad drugimi, tylko połączenie sił, żeby stać się jeszcze potężniejszym. W 2. połowie XIX wieku Wielka Brytania stała się także krajem wielkich kontrastów społecznych. Bogaci stawali się coraz bogatsi, a biedni - coraz biedniejsi. Relatywnie małe korzyści z ekspansji kolonialnej miało też państwo. W Wielkiej Brytanii nie było w tym czasie podatku dochodowego, a państwo musiało finansować infrastrukturę niezbędną do ekspansji kolonialnej. Ponieważ metropolii nie było stać na pokrywanie tych kosztów, Wielka Brytania zaczęła przekazywać swoim koloniom samodzielność (uzyskiwały status dominium). Dotyczyło to szczególnie tych państw, w których dominowali potomkowie Brytyjczyków (najwcześniej - Kanada). Dominia przejmowały część kosztów utrzymania imperium. Po I wojnie światowej dominia przeszły na pełne samofinansowanie i stały się  państwami niepodległymi. Imperium brytyjskie się rozpadło, a Wielka Brytania zaczęła tracić znaczenie. Brytyjczycy nie zrozumieli w porę, że Wspólnotę Narodów trzeba oprzeć nie na dominacji Wielkiej Brytanii, ale na integracji równoprawnych państw. Taka integracja jest dzisiaj jedyną szansą dla Europy, która traci swoje znaczenie w świecie.