Mentionsy

113. Historia Moskwy (8). Stworzenie w Zalesiu niesłowiańskiego państwa przez Mongołów

W historiografii rosyjskiej genezie Rusi Moskiewskiej, tj. podbojowi Zalesia przez Mongołów, poświęca się bardzo mało miejsca. Wynika to z faktu, że w końcu XVIII wieku w Rosji przyjęto założenie, że historia Rosji nie może się zaczynać od Mongołów, to jest od XIII wieku, ale musi zaczynać się wcześniej. "Schowano Mongołów" i przyjęto, że początek historii Rosji przypada na IX wiek, gdy w Europie Wschodniej pojawili się szwedzcy Rusowie.

Elementem tego fałszerstwa jest błędna teza, że rozbicie, z jakim mieliśmy do czynienia na Rusi Kijowskiej od połowy XI wieku jest czymś oryginalnym, czymś, co nie występowało w innych częściach Europy. Jest to nieprawda. Rozbicie dzielnicowe miało miejsce w Polsce. Rozdrobnienie feudalne było także we Włoszech, w Niemczech, we Francji... 

Żeby zrozumieć historię Rosji, trzeba ją "odłączyć" od historii Białorusi i Ukrainy. Historia Rusi Kijowskiej - ziem wschodniej Europy zamieszkałych przez Słowian - zaczyna się rzeczywiście w wieku IX/X, ale jest częścią historii Ukrainy i Białorusi. 

Natomiast Zalesie (obszar między Oką i górną Wołgą)  to obszar, który geograficznie należał już do Azji i był zamieszkały w 90% przez ludy północnoazjatyckie (m.in. kałmuckie), a nie przez Słowian. Dobrze rozumieli to Mongołowie, którzy na przełomie lat 1237 i 1238 uderzyli na Zalesie i je podbili, natomiast nie posunęli się dalej na ziemie ruskie, gdzie dominowali Słowianie. Na zajętych terenach Mongołowie mordowali Słowian, ale ludność północnoazjatyckią oszczędzali.

Dalej autor przechodzi do dygresji, w ramach której omawia sposób zorganizowania armii mongolskiej, który był zupełnie inny niż wojska europejskiego. Wskazuje przy tym, że w podobnym szyku atakowały wojska radzieckie w czasie II wojny światowej, co wskazuje na ciągłość tradycji mongolskiej sztuki walki w Rosji i w Sowietach - "Nasi ludzie mogą ginąć, ponieważ zastąpimy je innymi". 

Gdy wojska mongolskie wycofały się z Zalesia, uzupełniły straty na terenie Kipczaku (między dolnym Donem a dolną Wołgą) i ruszyły (w roku 1240) na Węgry. Węgrzy również mieli pochodzenie azjatyckie i wielu z nich witało Mongołów przyjaźnie na swoim terenie. W 1241 roku Mongołowie uderzyli także na Polskę, obawiając się ataku z jej strony. Doszło do bitwy pod Legnicą, w której wojska polskie zostały pokonane. Ponieważ jednak były to tereny słowiańskie, Mongołowie się wycofali.

Tymczasem po 1238 roku na terenie Zalesia Mongołowie zbudowali państwo niesłowiańskie...

W tym samym czasie, gdy Mongołowie wyruszyli na Węgry, na terenie północno-wschodniej Słowiańszczyzny pojawił się książę Aleksander, jako wódz wojska Nowogrodu Wielkiego. W roku 1240 pobił on Szwedów nad rzeką Newą (stąd jego przydomek - "Newski"). Z kolei w roku 1242 pobił wojska Zakonu Inflanckiego na zamarzniętym Jeziorze Pejpus. 

Ponieważ pod sam koniec roku 1241 zmarł Dżingis-chan (następca Temuczina) Mongołowie wycofali się z Węgier, Batu Chan udał się na wschód, aby wziąć udział w wyborze nowego Dżingis Chana. Na terenie Zalesia w służbie Mongołów pozostał Aleksander Newski...