Mentionsy

102. Historia II wojny światowej (odc. 15). Zakończenie II wojny światowej zwycięstwem Sowietów i Amerykanów oraz klęską m.in. Polski

W styczniu 1944 roku Sowieci zaczęli się zbliżać do swojej granicy z 1939 roku, najwcześniej na ziemiach polskich. Sowieci byli sojusznikami naszych sojuszników, ale po ujawnieniu zbrodni katyńskiej w kwietniu 1943 roku Stalin zerwał stosunki dyplomatyczne z Polską. Armia Krajowa stanęła przed problemem ułożenia sobie stosunków z Armią Czerwoną. Politycy londyńscy i politycy krajowi (wywodzący się z przedwojennej opozycji antysanacyjnej) nie stanęli na wysokości zadania. Ponieważ nie było żadnego planu politycznego, to w AK przyjęto plan "Burza", który zakładał: wspólną walkę z Niemcami, a potem ujawnienie się przed Sowietami. Nie przewidziano, że Sowieci będą współdziałać z Polakami w toku walki z Niemcami, ale potem będą ich rozbrajać. 

Wtedy powstała kwestia Warszawy. Powstanie było nieuniknione. Zaplanowano je jako walkę kilkudniową, w wyniku której Armia Czerwona wspólnie z Polakami miała zająć Warszawę. Tymczasem Sowieci zatrzymali się przed Warszawą, gdyż Mikołajczyk wygadał się 31 lipca 1944 roku w Moskwie, uprzedzając Sowietów o wybuchu powstania. Spowodowało to dwa skutki polityczne: straszliwą klęskę, bo Niemcy Powstanie stłumili i zburzyli Warszawę (głównie po zakończeniu walki) oraz rezygnację Stalina z koncepcji 17 republiki. 

Tymczasem Amerykanie do końca nas oszukiwali a w Jałcie oddali Polskę Sowietom...

Związek Radziecki istniałby do dzisiaj, gdyby Stalin nie popełnił dwóch błędów: odrzucenie Planu Marshalla oraz prowadzenie wrogiej wobec Zachodu polityki po 1945 roku.